دلشوره‌های موهای نقره‌ای
استرس، جزیی از زندگی ماست و عوامل استرس‌زا فراوان هستند. سطح استرس در دوره سالمندی نه‌تنها کاهش پیدا نمی‌کند، بلکه در بسیاری موارد افزایش هم می‌یابد، ولی نوع استرس تا حدی با دوره جوانی تفاوت دارد. در این باره بیشتر بدانید.
بسیاری از رویدادهای منفی زندگی در سالمندی به عنوان عامل استرس‌زا عمل می‌کند. بیشتر عوامل استرس‌زای این دوران از نوع فقدان است: از دست دادن فرزند، همسر، بینایی، شنوایی، موقعیت اجتماعی و…
افراد گوناگون با روش‌های متفاوت با استرس کنار می‌آیند. همه ما باید راه مقابله با استرس را بیاموزیم، چون استرس و بیماری رابطه نزدیکی با هم دارند. مطالعات نشان داده بیماری‌های جسمی و روانی سبب بروز استرس می‌شود و استرس نیز به نوبه خود خطر ابتلا به بیماری‌های جسمی و روانی را می‌افزاید. افسردگی بیشتر موقعی پدیدار می‌شود که سالمند تحت استرس فیزیولوژیک قرار گیرد یا حس کند که کنترل موقعیت زندگی یا حمایت اطرافیان را از دست داده است اما حتی اگر شما دست تنها هم باشید، راه‌هایی هست که بتوانید جلوی استرس را بگیرید یا آن را مدیریت کنید به نحوی که دیگر آزاررسان نباشد.
تکنیک‌های مدیریت استرس
مدیتیشن و تنفس عمیق از روش‌های رایج مقابله با استرس، افسردگی و فشارهای روانی در سالمندی است.
این تمرین را می‌توانید قبل از عبادت برای تمرکز بیشتر هنگام نماز یا قبل از خواب برای جلوگیری از فکر و خیال مزاحم انجام دهید.
تکنیک‌های خود آرام‌سازی می‌تواند پیام‌هایی را که از طرف دستگاه گوارش و بقیه بدن و از طریق اعصاب به مغز ارسال می‌شود، تغییر دهد.
کنترل عصب واگ می‌تواند همه چیز را از تقویت حافظه گرفته تا تقویت سیستم ایمنی بدن بهبود بخشد.
پیشنهاد بسیاری از پزشکان این است که هر روز برای کاهش استرس، ساعتی را به نفس کشیدن عمیق و مدیتیشن بگذرانید.
اگر از خواب مناسبی برخوردار نیستید قبل از خواب زمان مناسبی برای این کار است.
برای این کار کف اتاق دراز بکشید و یک دست خود را روی شکم و دست دیگر را روی قفسه سینه بگذارید. به آرامی یک نفس عمیق به داخل بکشید. این کار بایدبرای شما درحدود پنج ثانیه طول بکشد تا دم را انجام دهید. سعی کنید هنگام تنفس دیافراگم شما پر شود به نحوی که حس کنید شکمتان باد کرده و برجسته شده است، یعنی به جای فشار به سینه، فشار به شکم بیاید. وقتی دیافراگم محوطه قفسه سینه شما را به پایین می‌کشد، ناف شما باید از ستون مهره‌ها دور شده و هوا ریه‌های شما را پر کند. در این صورت فقسه سینه شما نیز پهن‌تر می‌شود و شاید بالا بیاید.
وقتی ریه‌های شما احساس پری داشته باشد، کمی احساس ناراحتی در شبکه خورشیدی ـ که درست در زیر استخوان جناغ سینه قرار دارد ـ می‌کنید. حالا می‌توانید به آرامی بازدم را انجام دهید. از یک تا ده بشمارید و با هر شماره کمی از هوای سینه و دیافراگم را بیرون دهید. این کار باید هفت ثانیه طول بکشد. هنگام خروج هوا سعی کنید ناف شما به سمت ستون مهره‌ها کشیده شود و به این ترتیب تمام هوا را خارج کنید.
خود را از کمند گذشته و جاذبه آینده رها کنید. در این صورت مدیریت بهتری بر استرس خواهید داشت. روی چیزهایی که از آن غافل هستید تمرکز کنید، تنفس، شیوه زندگی، حواس و احساسات خود